Sapıklar çocuk sevme duygumuzu çaldılar

Siyasete kilitlendik..
Bürokrasi girdi hayatımıza..
Kriz girdi, telaş girdi.
Kış girdi, doğalgaz girdi.
Elektrik faturaları girdi..
Maşallah giren girene..
Korkularımız bizi öyle esir aldı ki; her şeyin başına korkuyu, ürkekliğimizi koyduk. Biz bunları yaşarken hayıtımızdan o kadar çok çalınan şeyler var ki; silkiniyorsun ve hatırlıyorsun..
Yan gözle bakıyorsun, çekinerek, ürkerek..
Demek istediğim eskiden parklarda, yolda sevimli çocuklar gördük mü severdik. Makas alırdık. Saçını okşardık, ne tatlı derdik..
İşte bu duyguyu çaldılar bizden..
Çocuk istismarcıları, sapıklar bu duyguyu çaldı bizden. Şimdi nerede bir çocuk görsek yolumuzu değiştirecek hale geldik..
Korkuyoruz..
Meraklısına:
Şimdi bana söyler misin tatlı, tıpış tıpış sevimliliğiyle kim sevmek istemiz çocukları. Kim yanağından makas almak istemez.
Hey gidi hey nerede o günler .
Acaba dinleniyor muyum diye..
Ne zaman gizli bir şey konuşacak olsak korkularımız bize sarıyor ve bunları telefonda konuşmayalım deyip kesiyoruz..
Beni en çok üzen çocukları eskiden olduğu gibi sevemiyor olmak. Oysa onlar çocuk, öyle sevmek istiyorsun..
Boynu altında kalsın, istismarcılar çocuklarımızı çaldı bizden. Şimdi elimizde tek sokak köpekleri, kediler kaldı..
Onlar da olmasa sevecek kimsemiz yok..
Çok şey değişti çok..
Hayatımız yeni baştan yazıldı.
Eksikleriyle, fazlasıyla yalnızlığımız pik yaptı, alev alev yanıyoruz kimsesizliğimizde..
Maşallah maşallah pek çok şeyde esamimiz okunmuyor ama sapıklıkta; çocuk istismarında dünya 3.sü falan olmuşuz..
Ne güzel değil mi ?
Aferin bize..
Kirlendik azizim kirlendik hem de çok..
Tahammül sınırlarımız daraldıkça şiddet içerikli hayatımız ağırlık kazandı. Herkes kendi adaletini sağlamanın yolunu aradı..
Kimi vurdu öldürdü..
Kimi kesti, kimi yaktı..
Testi çatladı..