Arif Göründü

Geçenlerde Arif’i gördüm. Karşılaşmayalı epey zaman olmuş ‘’Aretlim n’aptın?’’ diye seslendim. ‘’İyi be aretlim n’apim bıraktığın gibi devam,’’ diye yanıtladı.
‘’İşler güçler nasıl?’’ diye sordum. ‘’İşlerin tadı yok, hayal kurmayı bıraktım, ne önünü düşünürüm artık ne sonunu, gidiyor öyle işte,’’ diye cevapladı.
‘’Hayal kurmadan olur mu, hani mazideki hayallerin?’’ dedim. ‘’Hayal kurmanın zamanı geçmiş aretlim, sen okumuş adamsın senin daha iyi bilmen lazım bir de bana sorarsın. Devir kendini kollama devrine dönmüş. Fırıldaklardan, uyanıklardan, geri viteslerden kendini koruyacaksın. Koruyamadın mı işin kötü, panayır maymunu gibi ağzını poyraza açık bakarsın,’’ dedi.
‘’Sanırım doğru söylüyorsun aretlim,’’ dedim. ‘’Sanması falan kalmadı bu işin, yevmiyeci adam gün bulup gün yiyecek, aylıkçı adam ay bulup ay yiyecek. Kendini kollayan yaşadı kollayamayanın hali harap.’’ dedi.
Baktım Arif’in durumu pek iyi değil. Bir yandan terini siliyor, bir yandan da diline dolanan arabesk bir şarkıyı mırıldanıyor. Fırında pişmek için çabalayan ekmeklerle sohbet ediyor. ‘’Arif çiğim sanki ekmekleri beyaz çıkarıyorsun fırından?’’ diye takıldım. ‘’Eveeet evet,’’ dedi. ‘’Köyümüzde yaşlı nüfusu artıyor, dişleri kesmiyor insanların yumuşak yumuşak yesinler dedim, hata mı ettim,’’ dedi.
Haklıydı Arif, günü birlik muavinlik yapan, bütün kız kaçırma operasyonlarının içinde yer edinmiş, envaiçeşit sektör ve camiada bulunmuş adam elini eteğini hepsinden çekmişse vardır bir bildiği öyle değil mi?
Ben kanaat getirdim hem dünya görüşüne hem ekmeklerin pişme seviyesine. Çok durunca kabuk bağlar, sertleşir, hamurken kömür olur, iyiyken kötü olur. Eğer kaptan değilseniz son ana kadar beklemeye gerek yok öyle değil mi kıymetli okur?
Herkese sağlıklı huzurlu mutlu haftalar dilerim,
Kalın sağlıcakla