Neler oluyor hayatta?

Kıymetli okur epeyce bir hasbi hal edemeyişimizin akabinde rüzgarlı bir Çanakkale haftasında yine köşemizde sizlere misafir olmaya talip olduk, lütfen kabul buyurunuz.
Daha önceki yazılarımıza şöyle bir göz atanlar bilir, gündemi takip etmeye çalışırken oradan oraya savrulduğumuz haftaları… Güzel ülkemde olaylar, kişiler, kararlar o kadar kolay ve çabuk değişiyor ki takip edebilene helal olsun doğrusu. Haftalık gündemi yakalamak bu kadar zor iken aradan geçen zamanda biz de sonbaharda oradan oraya savrulan yapraklar misali kendimize bir yer arayıp durduk.
Hayat böylesine hızlı akarken eğitim camiası da yerinde durur mu? Bu sürede yeni Bakanımızla tanıştık, yüz yüze eğitime ne kadar kararlı olduğumuzu anladık, okullarımızı ne kadar özlediğimizi fark ettik, bazı kararlara şaşırdık, bazılarına içerledik, bazılarından mutlu olduk.
Bu köşeden size ulaşmaya çalıştığım her fırsatta asıl önemli olan grubun 1. Sınıflar olduğunu, sınav döneminde ki öğrenciler kadar bu yaş grubuna da ehemmiyet göstermemiz gerektiğini ifade ettim. Nitekim bu yıl sıralarını 2. Sınıf olarak dolduran bu öğrencilerimizden bir kısmı okuma yazmayı hiç öğrenememişken bir kısmı ise okuyor fakat anlayamıyordu. Daha verimli bir süreçten geçen sınıf arkadaşları ise 2.sınıf müfredatından yeni konular öğrenmek için merakla bekliyordu. Aynı yaş grubu bam başka seviyelerde 2021 yılında, birleştirilmiş sınıf hissiyatı veren bir ortamda eğitim yolculuğumuza böylece devam ettik.
Görevim icabı bazı alanlarında akranlarını yakalayamamış ve özel gereksinimi olan bireylerin de ön tanılamasını yapmak durumundayım. Geçtiğimiz bu sürecin sonunda sosyal uyum bozuklukları, dil ve konuşma problemleri, otizm gibi tanılarla ne yazık ki önceki yıllara oranla o kadar sık karşılaşır olduk ki… Sosyal çevrenin kısıtlılığı, ekran bağımlılığının önüne geçilemez bir hal alması, çocukların çok erken aylarda (bakınız yaş demiyorum) telefon, tablet gibi cihazlarla tanışması bu sonucu hazırladı dersek inanın mübalağa etmiş olmayız. Bir kez daha ama üstüne basa basa söylemek istiyorum, 3 yaş öncesi ekran zararlıdır. 3 yaştan sonra ise kontrollü bir şekilde çocuklar ekranla tanışmalıdır.
Pandeminin olumsuz etkileri elbette var. Ama pandemi her şeye engel değil. Tedbirler çerçevesinde çocuklarımızın sosyalleşmesi, kişisel gelişimi, faydalı bir hobi edinmeleri, araştırmaları, kendilerini tanımaları desteklenebilir. Hiç bir şey yapamayacağımızı sandığımızda bile yapılabilecek o kadar şey var ki yeter ki istensin vesselam…
Bu haftayı da Çiğdem Talu’nun şu dizeleriyle noktalayalım kıymetli okur,
‘’ Onun sesi ta kendisi
Geri gelmiş demek
Sensiz diyor yaşanmıyor
Aşk bu olsa gerek’’
Herkese sağlıklı, huzurlu, mutlu haftalardilerim.
Kalın sağlıcakla.