Sağlık Sektöründeki Sorunlar

Sağlıkta çağ atlamışız. Öyle diyor süper yöneticilerimiz, devletlülerimiz, anlatıyorlar ha bire, ancak sadece kendilerini kandırıyorlar, halk yaşadığını biliyor. Şehir hastanelerinin durumu ortada, zararına maliyet ve GDO’lu gıdalar sayesinde hasta garantisi. Rezillik. Yazıklar olsun. Çağ atlamışız.
Geçtiğimiz ay yeğenim rahatsızlandı, daha doğrusu on yıldır uykuda olan rahatsızlığı yeniden nüksetti. Uzunca bir tetkik sürecinden sonra ilaç ile tedavi aşamasına gelindi Çanakkale Araştırma hastanesinde.
Biz Araştırma hastanesi’ne gidip gelirken bir taraftan da Devlet Hastanesi’nde kantin ihalesi yapıldı. İhale sonucu korkunç, günlüğü 8 bin 7 yüz lira. Korkunç bir rakam ve bu rakamı halk ödeyecek satın aldıkları ile. Vatandaş adeta yolunacak kaz. Geri dönüşüm çöplerden yapılan kağıt bardaklar ile çay içip bir tomar para ödeyeceksiniz o kirayı ödemek için.
Biz bu arada Araştırma Hastanesi’ne gidip geliyoruz ve orada da bir kantin var. İhale rakamı ayyuka çıkmadı ama sanırım orada da uçuk rakamlar söz konusu çünkü iki ayran iki gözlemeye 20 tl ödemek durumundasınız. Bir de hastane dışında, taksi durağında çalışan büfe var ve dışarıya attığı masalar ile hastaneye gelenlerin de çalışanlarında aslında uğrak mekanı orası olmuş durumda ama orada da işletmeci zaafiyeti var. Lakayıt tavırlar, esnafa yakışmayacak haller, servis yetersizliği falan, yani kısacası ne ararsan var işletmede. Vatandaş mecburiyetten ve istemeye istemeye gidiyor mekana resmen. Bunlar sağlık sektörünün vatandaşı yolunacak kaz olarak gören çirkin yüzü. Nemalanma faaliyetleri ama birde sağlık yönü var çağ atlayan süper hastanelerimizin.
Çanakkale’nin yeni devlet Hastanesi de, yeni Araştırma Hastaneside çok modern birer yapı olarak hizmete girdiler. Tertemiz iki yapı, havadar iç mekanlar ve güler yüzlü çalışanlar. Bunlarda hiç sorun yok. Peki ama tedavi, bu alanda ne durumdayız atladığımız yeni çağ içerisinde? Aslında sağlık problemi yaşayan herkes bu gerçeği er ya da geç görüyor. İçi bomboş kocaman bir sağlık sektörü kandırmacası ile yaşamak zorundayız. MR çektirme gereği var ama gün en erken üç ay sonraya veriliyor. Fizik tedavi ise mümkünse mezarda. Neyse biz yeğenime dönelim, tetkik süreci bitip verilen gün geldiğinde kolonoskopi için hastaneye gittik ve o temiz ortamda güler yüzlü personel hizmetindekolonoskopiyi yeğenime yaptırıp ilaçları yazdırıp çıktık. İşte ne olduysa ondan sonra oldu. İğrenç bir sağlık yapılanması ile kaşı karşıya kaldık. Doktorun yazdığı ilaçlar resmen karaborsaydı. Çanakkale eczacılarını bırakın ilaç depoları bile bize gülüp kolaylıklar dilediler. Ellerinde olsaydı bize güzel bir şekilde geçire… satacaklardı ama ellerinde yoktu. Bir hafta içerisinde kolayca! Bulduk ilaçları. Türkiye kazan biz kepçe, Çanakkale’ye 600 km ötede bir ecza deposundan çıktı ilaçlar. Tanesi 200 tl’den 5 kutu ilaca 1000 tl verince ilaçlar ayaklanıp geliverdiler Çanakkale’ye. Bu ilaçları devletin hastanesinde ki devletin doktoru yazdı ama devlet ilaçları temin etmekten uzak, çünkü devlet halka uzak. Çünkü devleti yönetenler bambaşka bir Türkiye ile yaşamaktalar. Onlar vatandaşın nelerle mücadele içerisinde olduğunu bilmeden hatta merak dahi etmeden hayatlarını sürdürüyorlar. Çağ atlayan sağlık sektörümüzde sağlık güvencesi olan bir kişi ilaçlarını ancak karaborsaya para ödeyerek bir hafta sonra bulabiliyor. Yesinler sisin çağ atlayan sağlık sektörünüzü. Kemal KILIÇDAROĞLU için SSK’yı batırdı diye feryat edenler ülkenin sağlığı yok ettiler. Aslında birçok gazete defalarca yazdı bu konuyu, çok önemli hastalıkların ilaçlarını vatandaşın bulamadığını haber yaptılar ama dinleyen, umursayan kim? Yazık kere yazık.
Bu ülkede halk adına çalışan devlet yöneticisi ben göremiyorum. İç ve dış siyaset yerlerde sürünüyor ve bunları söyleyenler sindirilmeye çalışılıyor. Örtbas edilen konular utanmazca yokmuş gibi geçiştiriliyor ve unutkanlığı gelenek haline getiren toplum hafızasına sığınan siyasiler almış yükünü gidiyor. Hani Nasrettin Hoca der ya; “YE KÜRKÜM YE” misali.