Her yerde görünmeniz şart mı?

İnsan elbette insan yerine konulmak ister.
Değerli biri olduğunu hissetmek ister, kimisi ise önemli olmayı da yeterli bulur..
İnsan kendisinden söz edilmesini ister.
Başarılarını sergilemek ister.
Takdir edilmek ister insan.
Sevinçlerini paylaşmak ister..
Beni dikkate alın diye haykırır aslında yapıp ettikleriyle.
Bazıları ise bu normal insani durumlarla yetinmez..
Yüksek egosunu tatmin etmek için olmadık yollara başvurur.
Olmadık şaklabanlıklar yapar..
Yaptığı ettiği her şeyin çok önemli, eşi bulunmaz olduğunu sanarak insanların gözünün içine sokmaya kalkar.
Herkesten daha zeki olduğunu kanıtlamak için çırpınır.
Herkesten daha mutlu olduğunu düşünür ve bunu gösterir..
Ve buna da herkesten daha çok hakkı olduğuna inanır.
Bu dünyada eşi bulunmaz bir birey olduğunu kanıtlamak için adeta devasa bir ateş yakar.
Ve o ateşin sönmemesi gerekmektedir.
Ateş ise, durmadan odun, kömür, kağıt, yaprak, tahta, çaput, tiner, kolonya, alkol, yanıcı ne varsa artık talep eder.
Ve öyle bir zaman gelir ki, ateş yorar sahibini.
Zira onca malzemeyi sürekli olarak el altında bulundurmak, değilse yaratmak, bulmak gerekmektedir. Hatta çalmak...
Eski, yakın ve şimdiki zamanlarda bir politikacı ya da sanatçı hastalığı vardır mesela.
İlle de bir yerlerde görünmek zorunda hisseder kendini bu zevatlar..
Sosyal medya, cep telefonu mesajları bile onları kesmez.
Afişlerle, posterlarle desteklerler tanınırlıklarını.
Onlar görünür olmazsa olmaz, diğerleri ise ortaya bir kıymeti kendinden menkul sanat eseri koymazlarsa memleket batar mazallah!
Memleketin onların ürettiklerine mutlak ihtiyacı vardır..
Memleket için hayat memat meselesidir bu iş…
Ve bu insanlar, bir yerlerde görünür olabilmek için kişiliklerini bile son dirhemine kadar pazara sürer ve kepaze ederler kendilerini.
Tıpkı, sosyal medyada kendilerini paralayan yazının girişindeki “daha az eğitimli” karakterler gibi...