Ellerini kaldırıp yüzünü gökyüzüne döndü. Tek dileğini yüksek sesle dillendirdi. Ve “az sonra yapacağım şey için beni bağışlamanı istiyorum” dedi.
Genç kadın, içindeki yalnızlığı bastıran özlemine kavuşmak için yola çıktı.
İşte gidiyordu.
Belki bir hayalin peşinden belki de özlediği şeyi bulmanın heyecanından gerçek sessizliğin; yani bir anlamda nihai sessizliğin büyüklüğüne gittiğinin farkında değildi. Bulmak ve keşfetmek ondaki heyecanı buz gibi yalnızlığında eriten bir umuttu;
Adına Asja diyelim.
Var olmanın ve ait olmanın bu denli insanı kavradığı, soluğunu kestiği bir hikayenin bittiği yerde içindeki sessizliği kayığın suda bıraktığı izler ve sesler bozuyordu.
Aklından bunlar geçti Asja’nın.
