Gece hıyara saygıyı öğretti bana..

Cuma pazarına yolum düştü.
Efendim hıyar fiyatları uzay yolculuğuna başladı diyenler vardı ekranlarda, ama olayı yerinde de görmek gerekiyordu.
Pazarda delikanlının birine hıyar fiyatını sordum; “30 lira ağabey” dedi.
Birkaç kişiye daha sordum pazar yerinde.
En iyi teklif 25 lira idi..
Bir kilo “kıçı kırık” hıyarın fiyatı buydu demek!..
Hangi deyyuslar güruhu işi bu hale getirdi diye düşündüm.
Yoksa ekonomik bir mantığı da var mıydı bu fiyatın?
Pek umurumda da olmadı…
Zira kazık maşallah karşımda abide gibi duruyordu.
Bir kilo hıyar aldım.
Tam beş adet vardı poşette.
Yani artık cacık yapmakta kullanabilirdim.
Yine de iyi diye düşündüm, henüz kıyamet kopmuyordu..
Neyime yetmeyecekti beş adet hıyar...
Zeytinyağlı fasulye piyazı yaptım o gece.
Bir de kallavisinden bir kaseye cacık patlattım..
Sonra “ateş suyu”nu da masama davet ettim.
Başladım gece demine mutfakta...
Keyfim yerine gelmişti…
Gaza geldim, paraya kıyarak hıyarlardan birini de söğüş yaptım.
Sulu sulu, kütür kütür…
Aç açıkta değildim, cebimde de harcanacak kadar param vardı.
İşim de vardı ama yanımda olması gerekenler yoktu..
Ve gecenin ilerleyen saatlerinde uzak geçmişten bir anı bir kez daha ıslattı kirpiklerimi...
Ayılır gibi oldum..
Ve gecenin sonunda, son kalan üç hıyarı müslüman bir saygı ve dikkatle buzdolabına kaldırdım..
Aradan neredeyse 15 yıldan fazla zaman geçti..
O dilimlenmiş hıyar kokusunu ne zaman hissetsem.
Ne zaman masama gelse içim cız eder.
Gözlerimin buğulanmasını engelleyemem…
Hıyara saygı şart diye geçirdim içimden sonra..
Sanki yukarıdaki yıldızlara söz verirmiş gibi, hıyara “kıçı kırık” demek büyük hata olur, mazallah…
Hıyara saygı şart!..