Bir “Küçük” Aşk Hikayesi

Günlerdir hastaydı. Çıkamamıştı evden. Üzerine titreyen annesini aşıp çıkması için bir bahane gerekirdi. Evin küçük kızıydı çünkübiricik kızı.Babasından bozuk para istediğinde yağmur yeni başlamıştı. Fırtına da yağmura eşlik edince yüzü asıldı. Bir an önce çıkması gerekiyordu. Yokluğunu gizlemek için Sessizce paltosunu giyip tam dışarı çıkacakken sordu annesi.
-Hayırdır bu saatte hasta hasta nereye.
Başını öne eğip yaptığından utanırcasına,
-Marketten bir şey alıp geleceğim dedi küçük kız yakalanmış olmanın çocuksu utancıyla.Aslında içinde utanç yoktu özlem vardı.Neden başını öne eğip utandığını sorgulamadı bile.
Yağmur bir sis bulutu gibi, gök gürültüsünü de almış yanına ve ince ince çökmüştü sokaklara.
Annesi şaşkın gözlerle bakıp kızına,
-Kızım bak hastasın. Yağmur da başladı. Baban gidip alsın ne istiyorsan.
-Yok anne ben gitmek istiyorum.
-Hayır olmaz bu saatte bu havada hasta hasta ne işin var dışarıda
Tam o anda gözüm onca yağmura rağmen saçak altında bekleyen delikanlıya ilişmese, kalemim paltosunu askıya asıp çaresizce odasına gönderecekti o küçük kızı.
Ama yağan yağmurda ıslanan çocuğa bakıp bir süre duraklayınca kıyamadım gönderdim yanına. Koşa Koşa gitti kız. Girip saçak altına onunla beraber ıslandı başını göğsüne yaslayıp. Gidecek hiçbir yerleri yoktu. Zaten onlar daha çocuktu. Susup sadece sarıldılar. Yağmur damlalarının bile dikkatini çekemediler. Zaman durup onları izliyordu o kimselerin kalmadığı sokakta. Sonra çocuk cebinden küçük bir çikolata çıkardı uzattı sevdiğine. O da alıp cebine koydu anneleri sorarsa ne aldın diye, çıkarıp göstermek için.