Ebru'li Aşk

İki küçük kedi yavrusunda çok sevdim ben onu. Damlalar sürüsü bir yağmurlu kış günü tek bir damla ile saçak altında bekliyorlardı ilkin. Gözlerinde yağmurla yarışan damlalar ve ellerinde bir bisküvi kutusu. Televizyonların içinde insanlar ölüyordu savaşlarda, açlıkta ve dışında televizyon izleyenler, akşam yemeklerini yiyordu afiyetle.
Ezilip yola yapışmış bir kedi yavrusunu bisküvi kutusunun içine koymuş beni beklemeye koyulmuşlardı. Gökyüzündeki damlalarla yarışırcasına yere düşüyordu gözlerindeki damlalar. Aldık uzak bir ormanda şefkatli bir çam ağacının koynuna gömdük o minik kedi yavrusunu. İnsanlar sofralarında tatlılarına geçmişti. "Soğumaya başlamış o minik cansız bedeni elinde tutarken, hadi ona bir isim koyalım demek geldi içimden. "Yaşar" olsun dedi damla birden. Yaşar koyduk adını ve verdik toprağa.
Yine bir gün insanların ve arabaların gürültüsü arasında fark etti kaldırımda can çekişen minik bir kedi yavrusu bedenini. Ağlamaya başladı. Kimseler duymadı. Banka hesapları, hırsları tıkadı bütün kulakları. O kaldırımda ağlayan tek kişiydi. Şaşkın ve çaresiz izledim onu öylece. Sonra bir kutu ve bizim dairedeki yüreği temiz bir delikanlıdan yardım isteyip geldiğimizde yoktu minik kedinin cansız bedeni. İnsanlar, yollar, binalar, bankalar paraları hep vardı hep.
İşte o gün bugündür iki minik kedi yavrusunda gördüm ben o EBRU'Lİ AŞKI.
O öldürmeye kıyamadıkça yüreğinde, ben de asla ölmem.