Mülkün sahibi var!

Bazıları çok sever övünmeyi. Eşi, evlatları, arabası, evi, kariyeri, her neye sahipse övünç kaynağı olur onun için. Kendini anlatma isteği duyar ve başkalarından da övgü bekler nihayetinde. Rabbimiz ise; “övülmeye layık bir tek ben varım. Biz müsaade ettik ve sizlere nimetler verdik, mülkün sahibi benim” diye buyurur.
Kehf suresinde bir kıssa var. Bahçe sahibi olan 2 adamdan bahsediyor. Biri bahçesinin güzelliğiyle övünüyor. Kendi ellerimle ben bu hale getirdim. İşledim, sürdüm, bakımını yaptım diye anlatıyor. Benim bahçem seninkinden daha güzel diye, diğer adamın bahçesiyle kıyas yapıyor. Bir gün bir felaket geliyor ve övünen adamın tüm bahçesi helak oluyor. Diğer bahçe sahibi, ben Rabbime hiçbir şeyi ortak koşmam, keşke sen de bağına girdiğinde; "maşallah, güç yalnız Allah'ındır deseydin ya" diyor. Bahçesi helak olan adam ise ahlanıyor ve Rabbine ortak koştuğu için pişman oluyor.
Bu kıssadan yola çıkarak düşünelim lütfen. Biz neleri ortak koştuk, neleri sahiplendik ve kendimizden bildik. Hayatımızda her adımımızı sahiplendik ve kendimizden bildik değil mi? Mülkün sahibinin Allah olduğunu nefs bize unutturdu. Evlatlarımız çok kıymetli dedik ve onlara düşkün olduk. Birçok kişi taparcasına seviyor birinci sıraya koyduklarını. Yok yok, koymayın birinci sıraya. İmtihan olursunuz sevdiğiniz ne varsa. Parayı seviyorsanız, mutlaka maddiyat ile imtihan olursunuz. Eşinize tutkunsanız, bir pürüz çıkar, evlatlarınıza hayranlığınız var ise mutlaka bildirilir asıl hayran olunması gerekenin Allah olduğu. İdrak etmek isteyenlere birçok öğreti var. Anlamak isteyenlere, sorgulayanlara dersler veriyor Kuran’dan Yüce Yaradan.
Ululuk ve yücelik makamını kimseye vermedim diyor ve birinci sıraya kendini koymamızı istiyor. Her şeyin sahibi, yoktan var eden, evlatlarımızı bize veren, türlü türlü dünyalıklarla bizleri sevindiren ve en çok sevilmeye layık olan Allah'ın şanı ne yüce!
İnanın bana, Allah bizlere lütuflarda bulunmak için, hazinelerinden saçıyor. Değer verdiğinin en büyük göstergesi, insan olarak yaratılmamız zaten. Ancak bir şartı var Rabbimizin dünyayı ayaklarımıza sermek için. "Zikredin beni çokça" diyor. "Anın beni ve Resulümü, sevginizi söyleyin" buyuruyor. Allah'ın bize ihtiyacı yok, ancak bizim O'na çok ihtiyacımız var. Bu bilinçte olmamızı istiyor. Yaptıklarımızı ve konuştuklarımızı kendimizden bilmemizi istemiyor. Her şey O’nun müsaadesi ile olduruluyor. İdrakinizin ve ilminizin artmasını istiyorsanız duaya sarılın derim. İlmi olan kişi övünmekten uzak olur. Rabbini daha çok tanımak için çabası olur. Kestirmeden gitmek için, Yaradanı en güzel şekilde tanıyabileceğiniz bir adres vermek istiyorum sizlere. www.veyselkarane.com. Lütfen siteyi inceleyin. Sorularınıza cevaplar bulacasınız burada.