Ve yazar soğana saygı göstermeyi öğrendi…

Seçimler öncesi yolum pazara düştü.
Efendim soğan fiyatları uzay yolculuğuna başladı diyenler vardı ekranlarda..
Ama olayı yerinde de görmek gerekiyordu..
Pazarda delikanlının birine soğan fiyatını sordum.
“25 lira ağabey” dedi..
Birkaç kişiye daha sordum pazar yerinde.
En iyi teklif 20 lira idi.
Bir kilo kıçı kırık soğanın fiyatı buydu!.
Hangi deyyuslar güruhu işi bu hale getirdi diye düşündüm.
Ekonomik bir mantığı da var mıydı bu fiyatın?
Pek umurumda olmadı…
Zira kazık maşallah karşımda Zafer Abidesi gibi duruyordu…
Bir kilo soğan aldım.
Tam sekiz adet vardı poşette..
Yani aşağı yukarı 8 yemekte kullanabilirdim.
Yine de iyi diye düşündüm, henüz kıyamet kopmuyordu..
Evde iki baş kişiydik.
Neyimize yetmeyecekti 8 yemeklik soğan...
Zeytinyağlı taze fasulye yaptık o akşam..
Sonra ben nevaleyi hazırlayıp başladım gece demine televizyon karşısında…
İki uzun, bir kısa..
Ve gecenin ilerleyen saatlerinde uzak geçmişten bir anı bir kez daha ıslattı kirpiklerimi...
… İşim iyiydi, fena da kazanmıyordum.
Ancak ev kirası, faturalar, eşya taksitleri..
Yolunda gitmeyen ilişkiler, deprasyon ve de meyhanelere yardım derken, beş parasız kalmıştım…
Ayın sonlarıydı ve sanırım parasızdım, yardım için başvuracak kimsem de yoktu..
Ve o akşam evdeki son iki soğanı, zarlarını bile zayi etmeden kavurup yemiştim yarım ekmekle...
Aradan neredeyse yirmi yıldan fazla bir zaman geçti.
Ve o “soğan kavurması”nın kokusunu ne zaman duyumsasam gözlerimin buğulanmasını engelleyemem...
Soğana saygı şart diye geçirdim içimden..
Sonra da..
sanki yukarıdaki yıldızlara söz verirmiş gibi…
Ona “kıçı kırık” demek büyük hata olur usta...
diye mırıldandım kendi kendime…
Uzun lafın telgrafı;
Yarın sandık başındayız.
Çarşı Pazar alev alev yanarken..
Böylesine bir dönemde bile hala parti marabalığı yapanlar varken..
At izi, it izine karışırken..
Bu arada kör tuttuğunu öperken..
Biz öpülme kuyruğuna girmeyeceğiz tabi ki..
O kuyruğa varsın girenler girsin..
Kötülükleriyle gurur duyanlar bizi duymazlıkta gelebilir ama…
Yarın sabah sandık önümüze hele bir gelsin..
Akşam saatler 22’yi gösterdiğinde…
Biz ekranlar karşısında çekirdek çitlerken..
Onların nedamet getirişlerine kulak tıkayacağız hep birlikte..
Nasılsa..
Düşünceler “karşı taraf” ta olsa da..
Herkes aynı Araf’ta!..