Süreç ve tedriç yasası (Evrensel Yasalar – 5 )

Dan Millman’ın “Hayatınızın Amacı” adlı kitabında yasa şu şekilde ifade ediliyor: “Süreç Yasası bize; bir yolculuğu sadece küçük adımlara ayırmayı değil her adımı sanki kendi içinde sona eriyormuş gibi değerlendirmeyi öğretir. Her adım kendi içinde küçük bir başarı haline gelir. Yol boyunca öğrendiğimiz şeyler, menzile erişmekten daha önemli hale gelebilir.

Çoğumuz sadece zirveye ulaşmak için yaşarız ama dağa tırmanırken attığımız her küçük adımın bir öncekinden daha yüksek olduğunu unuturuz.”

“Süreç Yasası” genel olarak bize AN’da yaşayabilmeyi ve ŞİMDİ’nin içindeki güzellikleri görebilmeyi özetliyor. Hedeflere bir şekilde ulaşacağız ama hedef yolunu nasıl gördüğümüz, yol boyunca hissettiklerimiz, öğrendiklerimiz çok değerli. Aslında hedefi güzelleştiren bile yol boyunca yaşadıklarımız. Tabi günlük yaşam içinde hedefe o kadar kilitleniyoruz ki yol boyunca çok şeyi kaçırıyoruz ya da elimdeki bazı değerleri de maalesef kaybediyoruz.

Yasa diğer yasalarla da bağlantılı çalışıyor. Daha önceki yazılarımda bahsettiğim  “esneklik – seçimler- denge- sorumluluk yasaları” ve henüz bahsetmediğim “tedriç yasası” ile çok iç içe çalışıyor. Herşey bir BÜTÜN içinde anlamlı zaten evrende. Birini es geçtiğimizde denge bozulabiliyor – ki denge yasası bana göre en temel yasalardan birisi. İşte bu yüzden hepsini birbirine bağlarayarak dengeli bir şekilde yaşayabilmeli ve farkedebilmeliyiz.

Şimdi de tedriç yasasından biraz bahsetmek istiyorum çünkü “süreç yasası” ile çok benzer. Tedriç yasasına göre tekamül yolunda adım adım ilerlemekte ve bazı basamaklardan geçmekteyiz. Çizdiğimiz yol ve seçimlerimizi bu basamakları geçmek üzerine kurarız. Sırayla çıkarız basamakları. Hatta tam olarak idrak edemediğimiz basamaklarda daha uzun süre kalabiliriz. Herşey yavaş yavaş ve sırayla ilerlemekte yani. “Tedriç” kelime anlamı olarakta derece derece, basamak basamak, yavaş yavaş anlamlarına geliyor zaten.

Şimdi bu iki yasayı dahada somutlaştıralım ve bir örnekle tamamlayalım: Hepimiz bir şekilde eğitim sürecinden geçtik. İlkokul, ortaokul, lise, üniversite… Okullarımız tedriç yasası gerekince basamak basamak, derece derece yükseliyor ve biz hepsini sırayla yaşayarak öğreniyoruz ve yükseliyoruz. Her sene farklı bir seviyeyi deneyimliyoruz ve o eğitim senesi içinde bir sürü şeyler yaşıyor, hissediyor ve öğreniyoruz. Her sınıfın güzelliği ve kazandırdığı şeyler oluyor bize. Sınıf içinde yaşadıklarımızın tadına varabildiysek ve süre içindeki kazanımları – iyi ya da kötü hiç fark etmez – elde edebildiysek “süreç yasası”nı en doğru şekilde yaşamışız ve AN’ın tadını çıkararak öğrenmişiz demektir. Yasanın amacı da bu zaten. İyi-kötü ayırmaksızın her deneyimi kucaklayabilmek ve içindeki bilgeliği görerek tekamül edebilmek.

Özetlersek eğer… Süreç yasasında yolun güzelliklerini, deneyimlerini “tedricen” yani yavaş yavaş sindirerek, öğreniyoruz ve ilerliyoruz. Birisi sürece odaklı (süreç yasası) ve diğeri sürecin içindeki derecelere, basamaklara odaklı bir yasa (tedriç yasası) ve ikisi bir arada dengeli bir şekilde çalışıyor. Herşey bir bütün içinde ve sistemli bir şekilde, tesadüfe yer vermeksizin zaman içinde akıyor. AN’ın içindeki güzellikleri farkedebilmek ve yavaş yavaş bilgisini idrak edebilmek dileğiyle… 😉