“Bir küçük kır çiçeğinde buldun hayatın anlamını
Bacaklarına bulaşan polenlerle.
Kır çiçekleriyle sevişirdin,
Aslında sendin hayatın gerçeği
Kır çiçeği için” Son çıkan şiir kitabımda bulunan ARI isimli şiirimle başladım. Doğayı insanoğlunun tahrip etmesine bir kez daha dikkat çekmek istiyorum. Tabiatta ki en vahşi canlı olan insan son zamanlarda iyice haddini aştı doğaya karşı. Ufacık arı bile bitkilerin döllenmesine sebep olarak hayatını sürdürürken, söyler misiniz bana insan doğayı tüketmekten başka ne yapıyor? İnsanın doğaya bir tek katkısından bahsedebilir misiniz? İnsanın doğaya katkısını söyleyemezsiniz ama insanın doğaya verdiği zararları saydığınızda ciltlerce kitap olur. Ormanları yakıp betonlaştırmak, hayvanları tarlalara zarar veriyor diye katletmek, bitkilerin genetik yapıları ile oynamak, yeni bitki türleri elde ederek toprağın mineral yapısına müdahale etmek, madencilik adı altında yer altı kaynaklarını yer üstüne çıkarıp olmaması gereken gazları yaratıp atmosferin ömrünü kısaltmak… Saymakla bitmez. Tüm bunların bir sebebi var mı sizce? Bence var. Hiç düşündünüz mü Yaratanı niçin hep yukarıda var sayarız? Fiziki kabiliyetlerimiz arasında uçmak olmadığı halde niçin havacılıkla ilgileniriz? Uzay bu kadar ilgimizi ne sebeple çeker, hiç düşündünüz mü? Bir martı düşünün, bir serçe, bir kartal. Hepsi uçuyor ama mesela serçe hiç atmosferi zorlamıyor. Bırakın atmosferi zorlamayı, kendisi için yeterli gördüğü yükseklikten öteye gitmiyor. Gerekli değil onun için. Hiç başını kaldırıp; “oraya gitmeliyim” diye düşünmüyor. Sorunun cevabı basit. Aslında defalarca makale yazdım bu konuda, defalarca dile getirdim ama ne kadar yazsam, tarihe ne kadar not düşsem azdır. Bence insan bu dünyaya ait değil. İnsan doğanın dengesine uyum sağlayabilen bir canlı değil. İnsan tabiatta ki canlılar arasında doğa için çalışmayan tek canlı. İnsan doğayı tüketerek kendi ihtiyaçları için üretim yapan tek canlı. Diğer canlılar doğadan sadece ihtiyaçları kadar yararlanırlarken insan çiftlikler kurup doğayı kendince üretim fabrikası haline getirmekte. İnsan doğal yaşam sürecini inkâr ederek tüketim endeksli yaşam sürecini benimsemekte. İnsanın amacı belli, nereden geldiyse ataları oraya dönmek. Bunun için yapılan tüm çalışmalar dünyaya zarar veriyor mu vermiyor mu umurunda bile değil. Dünya da bulunan kaynaklar ile nasıl bir teknolojik gelişim gösterilebilirse tümünü deneyip genetik kodunun işaret ettiği yere gitmek amacında. Bunun için madencilik en önemli üretim alanı. İnsanoğlu bir gün bu dünyayı terk eder mi? Evet, bir gün mavi gezegen terk edilecek. Böyle tahrip edilmeye devam edilirse mecburen olacak o terk edilme durumu. Kaynakları kurutulmuş mavi gezegenden insanın gittiğini düşünün ve mesela beş bin yıl sonra ziyaret edin bakalım mavi gezegeni tanıyabilecek misiniz? Doğa yolunu bulacaktır, tabiat yerine oturacaktır. Tek şart, insanın olmaması.
Bacaklarına bulaşan polenlerle.
Kır çiçekleriyle sevişirdin,
Aslında sendin hayatın gerçeği
Kır çiçeği için” Son çıkan şiir kitabımda bulunan ARI isimli şiirimle başladım. Doğayı insanoğlunun tahrip etmesine bir kez daha dikkat çekmek istiyorum. Tabiatta ki en vahşi canlı olan insan son zamanlarda iyice haddini aştı doğaya karşı. Ufacık arı bile bitkilerin döllenmesine sebep olarak hayatını sürdürürken, söyler misiniz bana insan doğayı tüketmekten başka ne yapıyor? İnsanın doğaya bir tek katkısından bahsedebilir misiniz? İnsanın doğaya katkısını söyleyemezsiniz ama insanın doğaya verdiği zararları saydığınızda ciltlerce kitap olur. Ormanları yakıp betonlaştırmak, hayvanları tarlalara zarar veriyor diye katletmek, bitkilerin genetik yapıları ile oynamak, yeni bitki türleri elde ederek toprağın mineral yapısına müdahale etmek, madencilik adı altında yer altı kaynaklarını yer üstüne çıkarıp olmaması gereken gazları yaratıp atmosferin ömrünü kısaltmak… Saymakla bitmez. Tüm bunların bir sebebi var mı sizce? Bence var. Hiç düşündünüz mü Yaratanı niçin hep yukarıda var sayarız? Fiziki kabiliyetlerimiz arasında uçmak olmadığı halde niçin havacılıkla ilgileniriz? Uzay bu kadar ilgimizi ne sebeple çeker, hiç düşündünüz mü? Bir martı düşünün, bir serçe, bir kartal. Hepsi uçuyor ama mesela serçe hiç atmosferi zorlamıyor. Bırakın atmosferi zorlamayı, kendisi için yeterli gördüğü yükseklikten öteye gitmiyor. Gerekli değil onun için. Hiç başını kaldırıp; “oraya gitmeliyim” diye düşünmüyor. Sorunun cevabı basit. Aslında defalarca makale yazdım bu konuda, defalarca dile getirdim ama ne kadar yazsam, tarihe ne kadar not düşsem azdır. Bence insan bu dünyaya ait değil. İnsan doğanın dengesine uyum sağlayabilen bir canlı değil. İnsan tabiatta ki canlılar arasında doğa için çalışmayan tek canlı. İnsan doğayı tüketerek kendi ihtiyaçları için üretim yapan tek canlı. Diğer canlılar doğadan sadece ihtiyaçları kadar yararlanırlarken insan çiftlikler kurup doğayı kendince üretim fabrikası haline getirmekte. İnsan doğal yaşam sürecini inkâr ederek tüketim endeksli yaşam sürecini benimsemekte. İnsanın amacı belli, nereden geldiyse ataları oraya dönmek. Bunun için yapılan tüm çalışmalar dünyaya zarar veriyor mu vermiyor mu umurunda bile değil. Dünya da bulunan kaynaklar ile nasıl bir teknolojik gelişim gösterilebilirse tümünü deneyip genetik kodunun işaret ettiği yere gitmek amacında. Bunun için madencilik en önemli üretim alanı. İnsanoğlu bir gün bu dünyayı terk eder mi? Evet, bir gün mavi gezegen terk edilecek. Böyle tahrip edilmeye devam edilirse mecburen olacak o terk edilme durumu. Kaynakları kurutulmuş mavi gezegenden insanın gittiğini düşünün ve mesela beş bin yıl sonra ziyaret edin bakalım mavi gezegeni tanıyabilecek misiniz? Doğa yolunu bulacaktır, tabiat yerine oturacaktır. Tek şart, insanın olmaması.
