Ekonomik mülteci

Ardı arkası kesilmeyen zamlardan ve hayat pahalılığından paranoyaklaştığımız günler yaşıyoruz. Eşim bana içkisini içerken bir yandan zamlandığını, bitirene kadar fiyatının katlandığını gördüğü rüyasını anlatınca durumun travmatik bir hale dönüştüğünü iyice anladım. Konuştuğum çoğu kişi bir köye yerleşip kendi kendine yetebileceği mütevazi bir hayat kurabilme hayalini kuruyor. Dediğim gibi bu bile hayal. Bu durum güvensiz halkın “ekonomik mülteci” olduğunu gösterir. Evet şimdi uydurdum bu terimi. İltica sadece savaştan kaçmak için yapılmaz ya.
Bu sabah gördüğüm, kendisi kadar çantasıyla okula giden, bir karikatür sayfasından fırlamış gibi, sevimli, sempatik, biraz uykusuz küçük esmer kızın hem şimdisi hem de geleceği güvensiz. Ya da en azından belirsiz. Kaosta yaşıyoruz değil mi? Neyin garantisi var ki? Yakın zamanda bir popüler bilim belgeselinde gördüm. Kaos içinde ilginç ve basit bir düzen de var. Orada şöyle deniyordu. “İlk insanlar dünyanın manyetik alanının; kendilerini güneşin zararlı ışıklarından, radyasyondan nasıl koruduğunu bilselerdi güneşe değil de Dünya’nın manyetik alanına taparlardı”. Bazen bilgisizliğin saadet olduğu doğru. Bir çok ters giden şey, kötü ekonomi, işsizlik gibi sorunlar varken, çok yakından tanık olup hissediyorken, görmezden gelirsem, havadan sudan söz edersem kendimi duyarsız ve sorumsuzmuş gibi hissediyorum. Bu konuların hepten içine girince de ense karartan pesimist biri gibi... Ruh sağlığımıza sahip çıkmamız da şart.
Kiraz mevsimi geldi. Her taraf salkım saçak kiraz. Kayahan’ın şarkısı gibi. “Dal dal kiraz hava sıcak yaz canım...” Ben aşı yapılmış, bodurlaştırılıp müdahale edilmiş çok iri meyve yapan kiraz ağaçlarını değil de üstüne zor çıkılan, dedemle yaşıt, kocaman dallarında sarılı kırmızılı nefis meyveler yetiştiren kiraz ağaçlarını severim.
Denizimizin de turkuaz rengine büründüğü mevsim geldi. Bir de berrak bir de temiz ki içim huzur doluyor. Tüm bu güzelliklere tepkisiz kalmak da olanaksız. Tepkisiz kalmayın hem güzel olana hem de çirkin... Hoşça kalın.