Kendini aldatmak

Hayat her zaman akıp giden düz bir yol değildir.Zor kavşaklar budaklı patikalar ve dikenini göze alman gereken kokular barındırır özünde.
Muhayyile ,insanın zor kavşaklardaki girip soluklandiğı dar kısık,yaslandığı sessiz duvardır.
Aklının değil duygularının dilidir artık o.Bir yanılsamadır.Daha önce de sıklıkla bahsettik ki insan olmak farkına vardığımızda bir acıyla bizi buluşturur.Var olmanin acısıyla.Var olmak bu farkındalıkla beraber hem koynumuzda taşıdığımız bir acı hem de boynumuzda taşıdığımız bir sevinç,mutluluk ve gururdur. Zira insan olmak, diğer bütün canlılara galip gelen bir üstünlükle biz de vücut bulmuştur.
Ama üstünlük saydığımız bilinç bize gücümüzle birlikte acziyetimizi de hatırlatır.
İşte tam da bu durumda çarpıtma dediğimiz savunma mekanizması devreye girer.
Onca emek ve zaman harcadığın bir gerçeğin aslında bir yanılsama oldugunu kabullenmek öyle kolay beri bişey değildir.Malum mekanizma tam da bu gibi durumlarda devreye girer.Birden benlik, üzerine emek ve çaba harcadığımız o yanılsamaya,sanki gerçek oymuşcasına bir bahane bularak tutunmak ve yoluna devam etmek ister.
"İç görü"diye defalarca bu köşede yazdığımız farkındalık kendisini bu düğümde var etmeye çalışır.
30 yıl sigara içen bir tiryakinin zararının bariz farkında olmasına rağmen,"istesem bırakırım ama bırakmak istemiyorum"cevabını çok kere duymuşsunuzdur.Bu bahsettigim çarpıtmaya verilecek en bildik ve göz önündeki örnektir.
Ama daha derin gerçeklerle baş etmek.Ruhumuzun mağma tabakasından yüzeye çıkana dek değişime uğramış gerçekleri fark edip kendimizi dönüştürmek oldukça zordur.
Yanılgılarımız,üzerine düşünüp cesaretle sorguladığımızda insanin tamamlanabilmesinin en can alıcı fırsatlarıdır.
Ortaya çıkacak acı,kaygı ve degersizlik dalgalarıyla cesurca sörf edip ardındaki sakinlik ve dinginliğe ulaşmak elzem olandır.Ama bunun aksine çarpıtarak,kendimizi kandırarak bu yaşamla baş etmeye çalışıyoruz.Bütün o yanılsamalar sonucu ortaya çıkan tercihlerimiz bizi bambaşka diyarlara çıkarıyor ve ömür dediğimiz şey bizi bir sonbahar yaprağı gibi oradan oraya savura savura kendi yolunu çizip,sararıp son buluyor.