Kendini Unutmak

Öleceğini bile bile yaşamak acısı bir tek insana bahsedilmiş bir durumdur. Bunu kimi yüzeyde bilincinde kimi derinde bilinçdışında bilir ve yaşar. Bu bilgiyle yasamak talih mi talihsizlik mi sorusu öyle kolaylıkla yanıtlanacak bir soru kesinlikle değildir. Zira sonsuz ve ölümsüz bir hayat tam bir kaos olurdu kanımca. Peki bu mayalanıp içimizde varoluş acısına evrildiğinde bununla nasıl baş edeceğiz asıl mühim soru budur.
"Kendini Unutarak" tam net ve eksiksiz yanıt işte bu tırnak içerisinde gizlidir sevgili okur. Bir kemanın tellerinde bir piyanonun tuşlarında bir fırçanın darbesinde kendini unutmak.
Bir matematik problemini çözerken, bir deney tüpünün basında uyuyakalarak ve bir şiirin dizelerinde kendini unutmak. Kelimeleri kusa kusa bir kahraman yaratarak tanrılaşıp ya da kelimeleri yuta yuta sayfalarda kaybolarak.
Ve mutlaka her insanın kendini unuttuğu özel ve biricik bir şey vardır. Şimdilerde buna varoluş amacı gibi afilli bir laf edince biraz kafa karışsa da işin sırrı kendini unutmakta.
Ve herkesin bilincini kaybetmişçesine bir tercihten öte bir esir gibi kendini unuttuğu tek şeydir aşk.