İNSAN OLMAK

            İnsan olmak, homo sapiens doğmaktan çok farklı bir şey. Hepimiz insan denilerek doğuyoruz ama sonra taşıdığımız bu sıfata nedense bir türlü layık olamıyoruz. Maalesef güzelim dünyayı cehenneme çeviren sekiz milyar kişiden biri olarak yaşayıp, göçüyoruz   Sonuç ise gözyaşı, kan ve yıkım…
             Bence insan olmak için en önemli erdem, başkasını anlamaya çalışmak ve adil olmaktır. Sen bunu ne kadar yapabiliyorsun diyebilirsiniz. En azından bunun çabası içindeyim. Bu uğurdaki her adımım bana mutluluk ve huzur veriyor.                    
             Hemen şunu belirteyim: İnsan olmanın alim veya cahil olmakla, siyasi ve dinsel görüşle en ufak bir ilgisi yok. Nice entellektüel, sanatçı, dindar veya ateist geçinen gördüm ki, egolarını tatmin edebilmek ve görüşlerini kabul ettirebilmek için karşısındaki kişiyi kırmaktan çekinmezler. Bu bilgelik değil. Bilge dediğin hoşgörülü olur, insana değer verir.
            İnsan olmak, düşünebilmek, hissedebilmek, anlayabilmek ve başkalarının da bu dünyada var olma hakkını kabul ederek yaşayabilmektir.  İnsan olmak iyi ve güzelin yanında olmaktan geçer. 
             Çünkü insan yalnızca kendisi için değil, başkaları için de yaşamalıdır. Tolstoy da ısrarla “ Kendi mutluluğundan başka hedefi olmayan insan kötüdür. “İnsan acı duyabiliyorsa canlıdır, başkasının acısını duyabiliyorsa insandır” diyordu. 
              İyi ve güzel kişiye bağlıdır, değişebilir diyebilirsiniz. Bu yaklaşımda bir gerçeklik payı olmakla beraber salt iyiliğin de var olduğuna inanırım. Salt iyilik vicdandan gelir ve toplum düzenini korur. 
            İçten olan, karşılık beklenmeyen, kusurları affeden ve kendi kusurlarını giderebilen kişilerin çoğalması şu kaos içinde yaşayan dünyamızı daha güzel kılacaktır…