Ben de Cahit Zarifoğlu’nu çok iyi tanırım ve de severim..

Ortaokul yıllarından bugüne şiirle hep ilgilendim. Şiirler yazdım. Orada burada yayınlandı. Şiir namına kim ne söylüyorsa hep okudum; okumaya çalıştım..
Cahit Zarifoğlu..
İsmet Özel..
Orhan Veli..
Ümit yaşar..
Tevfik Fikret..
Ahmet Haşim..
Attila İlhan..
Bedri Rahmi..
Cahit Sıtkı Tarancı..
Ataol Behramoğlu..
Ömer Hayyam..
Sebahattin Ali (kim bilmez Aldırma Gönül şarkısının sözlerini, kim dinlememiştir bu şarkıyı)..
Aklından kim geçiyorsa okumak istedim, okudum hiç ama hiç okumak istemediğim şair, yazar olmadı.
Öğrencilik yıllarında cepte para da olmayınca ne bulursan onu okuyorsun, öyle seçme şansın çok yok.
Son bir kaç gündür Cahit Zarifoğlu tartışılıyor.
Efendim yasaklanmış falan deniyor. Buna Bülent Turan Lapseki’de açık açık yanıt verdi..
Ne dediğini haberlerde okursun ama benim aklımda kalan rahmetli Cahit Zarifoğlu’nun olanca dağınıklığı içindeki disiplin..
Gözlüklerinin üstünden bakan gazetelerdeki resmi..
İncelikli ve derinlikli şiirleri..
Ne diyordu..
Bir telaş içinde parçalanmış gibiyim..
Yazmak kolaydır belki ama şiir yazmak öyle kolay iş değildir. Bir mısrada dünyayı anlatmak nasıl kolay olsun..
Al sana Attila İlhan’ın bir şiirinden unutulmaz; kilo ile tartılmaz minicik büyük bir mısra.
Kimi sevsem sensin..
Bizim bu insanların düşüncelerinde, içindeki ezilmiş yaşanmışlıklarına ne erişebiliriz ne anlayabiliriz. Hepsi anlayabildiğimiz kadardır..
Şiir seven biri olarak, kimin yazdığına hiç önem vermedim. Ben şiir sevdim, o yüzdendir ki; bu dünyadan ister yaşanmışlıklarıyla ister yalnızlıklarıyla göçüp gitmiş olsun, ben onların bıraktıklarını seviyorum..
Bugün Cahit Zarifoğlu’nu kötüleyenler keşke onun kadar derinlikli laflar edebilseydi. Pek çok şaire ışık olabilseydi..
Uzun lafın kısası; fütursuzca eleştirmek, körlemesine eleştirmek şiirin yanından geçemez. Bırakalım herkes işini yapsın..
Aydın laf etmesin..entellektüel konuşmasın..yazar yazmasın, şair söylemesin..eh kim konuşacak efem..