Teşekkürler Ata’m

Hiç korktuğunuz olur mu; ya ATATÜRK olmasaydı diye? Benim olur. Ya ATATÜRK olmasaydı?
Vatan toprağımız olmazdı.
Bayrağımız olmazdı.
Adımız Mehmet yerine Meth, Yasemin yerine Jasmine, Mustafa yerine Martin, Ayşe yerine Aly olurdu.
Ekümenik Patriklerin elinde Hıristiyan olarak haç takardık boyunlarımıza kolye olarak.
Türk diye bir ırk, Kayı diye bir soy kalmazdı.
Çok övünülen Osmanlı için edilen küfürlerle dolardı ağızlar.
Namaz kılacak cami, dilek tutulacak türbe olmazdı.
İstanbul yeni Kudüs olurdu Hıristiyan alemi için.
Dolma, baklava, cacık Yunan yemeği olurdu harbiden.
Denizlerimizde esamemiz okunmazdı. Lakerda’ya La Kerida derdik, elin Yunanının elinden afiyetle yerdik.
Sermayenin kölesi olurduk şimdiki gibi teeee o vakitlerden beri. Oysa ki yeni teslim olduk ATATÜRK’ün izinden ayrıldığımızdan beri.
İç Anadolu’ya sıkışmış kukla konumuna ki bir manda hükümet ile avunur, batının artıkları ile karın doyururduk.
Ne sanatçılarımız olurdu, ne de sporcularımız. Galatasaray’da olmazdı. Fenerbahçe’de, Beşiktaş’ta. Muhsin Ertuğrul’da olmazdı, Sebahattin Ali’de.
Milli Marşımız olmazdı. Şehitlere saygımızı gösteremezdik hiçbir zaman. Çanakkale’nin, Trablus’un, Balkanlar’ın, Galiçya’nın önemi olmazdı.
1071 önemsiz, Kaşgarlı Mahmut kifayetsiz, Yusuf Has Hacipbeceriksiz olurdu. Tarihi inkâr ederdik.
Bu gün 10 Kasım. Tam seksen yıl oldu Türk’e Türk’lüğünü yeniden veren ATATÜRK aramızdan ayrılalı.
Saat dokuzu beş geçe hayat duracak bu gün Türkiye’de. Ama sadece senede bir gün ve bir dakikalığına duracak hayat ATAMIN sayesinde, o kadar. Çünkü O’nun sayesinde bu ülkede hayat hep var ve O’nun ilkelerinden ayrılmadıkça da hep var olacak. O’nun sayesinde.