Biga köftesi

İlçemizin pazarının olduğu pazartesi günleri, bilhassa köyden gelenler, kendilerini ödüllendirmek için köfteci lokantalarının önünde kuyruklar oluştururdu. yemeğini yiyen kalkar, yeni gelen bulduğu sandalye ile her hangi bir masaya ilişip köftesini heyecan ve coşku ile yerdi. Özel masa filan aramaz, boş yer bulabildiğimize sevinirdik. O, tadını unutmadığım köftenin Biga köftesi olduğunu sonradan öğrendim. Sınırsız Kösedere domatesi ikramı yapılırdı. Zaten o yemeğin de en iyi eşlikçisi mevsiminde Çanakkale domatesi, köz sivri biber, kuru soğan ve koyun yoğurdudur. Sonraları meşhur Biga köftesi diye lokantalar gördüm. O usul köftenin adı meğer Biga köftesiymiş. Tadına bakmak için bir çoğuna uğradım. Bir çoğu dediysem Çanakkale’de sayıları bir elin parmağını geçmez. Bu özel köftenin özelliği, menşei kadar yapılış şeklinde de saklı. Bu köftenin sırrını ustaları kadar bilmem olanaksız ama gene de kimi bilgilerim var. Yapmışlığım, sırrını araştırmışlığım bile vardır. Biga köftesiyle ilgili bir çok anım var da bir tanesini anlatayım.
Bir ara yirmili yaşlarımdayken depresyona girmiştim. Hiç kimseyle konuşmak görüşmek istemiyordum. Hayata bağlılığım azalmış, istem yitimi tavan yapmıştı. Asosyal bir halde herkesten ırak dururken zoraki gittiğim bir mangal pikniğinde abimin yaptığı Biga köftesi ile hayata dönüp neşelendiğimi hatırlıyorum. Doğa da iyi geldi muhtemel. Ama her neyse...
Tüm bu anılarımı bir gün bir arkadaşımla paylaştım üstelik bizim ilçede benim yaşadıklarıma aşina birisi. Bana, aynı köfte ustasının başka bir yerde ailesiyle gene aynı şekilde lokanta işlettiğini söyleyince ikimiz de acayip heyecanlandık. Eşlerimizi de alıp soluğumuzu o lokantada aldık. Baktık bizim emektar usta yaşlanmış. Vakur duruşu aynı olsa da işlerden elini eteğini çekip çocuklara devretmiş. Kızları gelinleri oğulları hep oradaydı. Tabi ki o heyecanlı an için köfte ısmarladık. Nasıl acıkmıştık bilemezsiniz. Önümüze gele gele sıradan köfteler, pilav vs. ile doldurulmuş bir tabak geldi. O anki hayal kırıklığımı anlatamam. Ama gene de eskiden yaşadıklarımızı yad edip paylaşıp iltifat ederek, ama özlediğimiz tadı alamadan oradan ayrıldık. Belli zamanın bir anına damgasını vuran muhteşem usta, işlerden elini eteğini çektiği gibi gelecek nesle de aktarmamış bilgisini. Tutkusuz oluşuna mı, idealist olmayışına mı yoksa inançsızlığına mı? Neye darıldım şu anda tam bilemiyorum. Ama...
Neyse bu konu ile ilgili bu müstesna lezzet ile ilgili o kadar çok paylaşacağım şey var ki bu köşeye sığdırabileceğimi sanmıyorum.
Kimi müzik parçaları ve bazı kokular gibi, özel lezzetlere de çok kıymetli anılar kodlanıyor. Ve bir tanesini yaşarsanız tüm o geride bıraktığınızı sandığınız anıların hepsi salkım saçak önünüze çıkıveriyor. Anılar çok kıymetli onlarsız eksik oluruz. En güzel anıları saklayıp biriktirmeniz ümidiyle.. Hoşça kalın.