Tutku Yazısı

Bu hafta ne yazsam. Sizlerle hangi içten duygularımı paylaşsam acaba...bazen hazırda, ana başlıklar halinde yazı notlarım oluyor. Ama sonunda hiç birinde karar kılamayıp yepyeni bir şey yazmak isterim. Sanki önceki düşünceler tedavülden kalkmış veya benim değillermiş gibi...Tutkusu azalmış, inancı zayıflamış fikirlerden hiç kimseye hayır gelmeyeceğini düşünmüş olmalıyım. Bu konuda şiar edindiğim bazı görüşler vardır. “Ne yapacağını biliyorsan onu yapmanın ne anlamı var ki başka bir şey yap daha iyi” diyen Picasso'yu unutmam mesela. Dostoyevski’nin Anna ile mektuplaşmalarını anımsadım. “Biliyor musun Anna, diyor yazar, insan sonunda yine kendi arzusunu seviyor” örnek vere bilir misin? Diyor Anna. Mesela Kıristof Kolomb, Amerika’yı keşfettiğinde mutlu değildi. Onu ararken mutluydu” diyor yazar.
İlkel tutkularımız da var. Geçenlerde Sarıçay boyunda yürüyüş yaparken her zaman gördüğüm uysal bir köpeğin gelip geçene saldırdığını gördüm. Sonra bana da saldırdı. Bulunduğu yeri de asla terk etmiyordu. “Acaba yavruları mı var” diye düşündüm. Sonra işin aslı anlaşıldı. Kocaman bir kemik parçası bulmuş, gelip geçenden onu koruyormuş meğer. Bu da liyakatsizliği, başarısızlığı ve bilgisizliğine rağmen oturduğu koltuğu bir türlü terk edemeyenleri yeterince açıklıyor.
Hala düşünüyorum. Ne yazsam, nereden başlasam diye. Mevsim itibari ile renk değiştiren denizi ve uyanan doğayı yeterince betimlemiştim evvelce. Hep aynı iflah olmaz eğitimsizliklerden, duyarsızlıklardan söz etmek de artık yoruyor. Sanki söyledikçe daha da çoğalıyorlar gibi...
Ya işte böyle. Bu yüzden aklıma yazacak bir şeycikler gelmiyor. Neyse ki insan tutku, duygu ve düşüncelerinin üst düzeyi olan sanat yapıtları var. Bir Erik Sati bestesi dinleyip zamanda gezinti yapılabilir. Hatta müziğin sesini biraz daha açıp atmosfere yayılmasına ve somutlaşmasına izin vermeli. Kelimeler kifayetsiz kaldığında notalara onlar da yetmezse çizgilere renklere baş vurmalı, iyi gelecek bir yapıt mutlaka vardır. Sonunda anlatmak istediklerime yazının kifayetsiz olduğuna karar verip bu hafta hiç bir şey yazmayayım. Köşem boş kalsın diye düşündüm. Olsun haftaya yazarım bende. Haftaya görüşmek üzere kalın sağlıcakla...