UKDE

Sonbahar yağmuru biraz dindi gibi. Sabahın erken saatleri. Kendine göre bir ritim tutturup koşu halinde yiyecek bir şeyler arayan sokak köpeklerinden başka, etrafta bir kıpırtı yok. Sanki dünya kupası maçındayız da bir iki saniyesine tanık olarak tüm sonuçlarını tahmin etmemiz gerekiyormuş gibi...Henüz hayata gelmemişlerken, onlar için önceden hazırlanmış bir şeylerin içine bırakılmış, sırtları çantalı minikler birazdan sokakları doldururlar. Ebeveynleriyle okul kapılarında bekleşiyor olurlar.
Sonbahar, serin asfalt, yağmur ve okul kokar. Sabah saatlerinde tiril tiril beyaz gömlekler giymiş, margarin kokan sınıf arkadaşlarım olurdu bir zamanlar. Bazılarına arada rastlıyorum. Hepsi de tahminimden önce yaşlanmışlar. Ya çocukları için yaşıyorlar ya da emekli olup rahat etmeyi umuyorlar. Bu heyulası, karmaşası, kaosu tükenmeyen yaşamda, rahatın sadece mezarda olacağını hiç kimse bilmek istemiyor gibi. Aslında haklılar. Hep de bunu düşünerek yaşanmaz ki. Yok hayır birdakika! Tam da bunu düşünerek yaşanır. Herkes istediği, sevdiği, içinde ukde olan bir şeyigerçekleştirmek için, unlarını eleyip eleklerini asmayı bekleyip duruyor. Ömürler vefa ederse elbet. Bu, her ne kadar boyunlara beyaz yakayı, sırtlara işçi tulumlarını geçiren sistemin yaptığı bir şey olsa da, en nihayetinde hepsi mazeret. Sistemi inşa edenler de başka bir paralel evrenden gelmiş değiller.
İnsan istediğinde zamanı bizzat yaratıyor. Geçenlerde “kitap okumaya bir türlü fırsat bulamıyorum”diyen bir tanıdığa, sırf tuvalette okuyup bitirdiğim kitaplardan söz edince hayretten ağzı açık kaldı.
Belli bir ritim tutturup ava çıkan sokak köpeklerinin bu hareketinin atalarından miras olduğu belli. Şehirde de olsalar tıpkı ormandaymış gibi genetik programlarına uyuyorlar. Biz de çok farklı değiliz aslında. Çağ değişse de, teknoloji gelişse de yapımız milyon yılkiyle aynı olduğundan ihtiyaçlar da aynı. İlk inançlarımızı yıkan felsefelere, çağa inat yeni sakarinler, tatlandırıcılar, ezoterik ve newage inanç formları keşfetmede üzerimize yok. Başka ne yapacaktık ki?Bunca gerçeklik, yitiklik ve anlamsızlıkla
başka nasıl başa çıkılabilinir ki...