Mekanlar Ve İsimler

Bizde esnaflar pek yaratıcı değildir diyeceğim ama alınanlar olabilir. Hayır alınmayın. Aksine bu dediklerim şiar olsun.
Nedendir bilinmez; bir zaman gelecek, Allah “yürü ya kulum” diyecek sevdasından mıdır nedir? Marka olurum belki, eğer marka olursam adım şanım yürüsün diye midir nedir? Soy adını mekan ismi olarak seçmek alışıldık ve olagelen bir hal almış. Ama her isimden mekan, dükkan ismi olmaz ki. Soyadın “beceren”se ne olacak? “Vuruşkan” diye dükkan ismi duydum.
Hatırlarsınız bir zamanlar Veli Göçer vardı, müteahhit. Göçer inşaat. Yaptığı inşaatlarda malzemeden çaldığından depremde biri bile ayakta kalmadı.
Bunların dışında bir de en iyisini ben üretirim “gerçeği benimki”ciler var. Marka “şeker” olsun örneğin. Öz şeker, hakiki şeker, öz hakiki şeker, gerçek şeker… Bu böyle türeyip gidiyor. Herkes isim konusunda iyi olmayabilir ama birilerine sorulup danışılabilir. Bu ayıp değil. Hatta marka danışmanlığı diye bir de meslek var. Bunlara para ödeyip; isim, slogan istemek de enayilik değil. Hmmm! Bir de “çağdaş” kafalı olanlar, trend isimler var. Kasapsa örneğin, et dünyası. Bilgisayar doktoru, simit sarayı filan. Bunlar da çok özenlice ve samimi gözükmüyor. Daha ortalama, samimi, akıllıca, yaratıcı isimler bulunmalı kanımca.
Bir de meyhane kültürü var, adlarını efsanevi ya da mitolojik şeylerden almaya bayılır. Türkiye’deki neredeyse tüm meyhanelerin konsepti Rum, Yunan. Mavi ve beyaz. İçerde çoğunluk Rumca şarkılar. Başlangıçta güzel ama her yerde olunca basmakalıp, klişe. Geçenlerde bir tanesine rezervasyonsuz gittiğimden yer bulamadım. Şefe, “böyle yerlerin dolması gerçekten çok güzel” dedim. Kalabalıktan yorulmuş, aklı karışmış şef, farkında olmadan günün esprisini yapıp, “zeytinyağlı dolması mı” dedi. Mezelere öyle odaklanmış ki her türlü diyaloğu sipariş sanıyor. Oradan kalkmam gerektiğini anladım ama tekrar gideceğim. Ha bu arada bu tip eleştirilerimi dillendirmekten de geri durmuyorum. Sanırım ben bunları söyleye söyleye bitireceğim bir gün. Hoşçakalın.