Çoğu insan için ebeveyn olmak, dünyaya gelmesinde ki en önemli amaçlardan biridir. Ebeveyn olmak iki bireyin dünyaya çocuk getirmek istemesi ile başlayarak,çocuğun bütün gelişim hayatı boyunca devam eder. Her aile çocuklarının huzurlu,başarılı ve güven dolu olmalarını ister. Bunun için uğraş vermekte yine anne babaya düşer.Bu süreçte çocuğun bütün ihtiyaçlarını karşılamak, onu dünyaya hazırlamak,hayatı keşfetmesine yardımcı olmak ebeveynlerinin sorumluluğundadır. Her canlı doğar büyür, yetişir ve ölür. Bu bağlamda çocuğun biyolojik olarak dünya gelmesi işin sadece matematiksel kısmını oluşturur. Fakat sosyal olarak çocuğun nasıl yetişeceği,hangi koşullar da bakılacağı,ona nasıl davranılacağı tamamen anne babanın sorumluluğundadır. Anne babalar için başka bir bireyin sorumluluğunu almak,onu hayata hazırlamak oldukça yeni bir durumdur. Bazen oldukça sabırsız,inatçı yada ağlayan bir birey karşısında kendilerini nasıl ifade edebileceklerini bilemezler ve bunu öğrenme ihtiyaçları doğar. Bunun için çeşitli kişisel gelişim araştırmalarına girişebilir,onlardan daha bilgili kişilerden eğitimler alma ihtiyaçları doğabilir. Bu şekilde kendini geliştirebilen bireyler, çocuklar ile nasıl iletişim kurabileceklerini de öğrenirler. Çocuğun bir hata yaptığını düşündüğünde onun gururunu incitecek şekilde şiddetli davranışlar sergilemek yerine, çocukla yaptığı hata ve çözüm üzerine konuşması gerektiğini, ona kızmak,azarlamak yerine neyin sorun yarattığını açıklaması gerektiğini bilir. Alternatifler sunar. Çocuklar da onlardan öğrendikleri bu tutum ve davranışları sergileyeceklerdir. Genellikle iletişim yönünden sağlıklı ailelerde büyüyen çocuklar daha sevgi dolu ve sağlıklı ebeveynlere dönüşmektedir. Ebeveynlerin tutum ve davranışı çocuğun gelişiminde oldukça önemlidir.