Akrep Yuvası 

Yaşadığımız enflasyon ve faiz oranı artışı sonucu hayatımızın refah çemberi iyice daraldı. Gerçek olan her zaman ki gibi zenginin daha zengin, fakir olanın daha fakir olduğuydu. Vergi adaletsizliği de gelir, gider düzenini alt üst etti. Sonuç ne oldu? Sürekli borçlanan vatandaşın cebine akrepler yuva yaptı. Kredi kartı borçlarının arttığı doğruydu. Ama sorulması gereken bir soru da şu: peki, neden artıyor? Bu artışa vatandaşın gelirinin ihtiyaçlarını karşılamaya yetmiyor olması yol açmış olamaz mı? Asıl sorun, gelir düşük, gider yüksek ve vatandaş mecburen borçlanıyor. Artık hiçbir şeye şaşıramıyoruz.  

B. Traven' in "Asılanların İsyanı" isimli romanı vardı. Meksika yerlileri zorla işçileştiriliyor ve çalıştıkça da temel gereksinimleri karşılığı sürekli borçları artıyordu.  

Durum her yüzyılda aynı olmakla birlikte, cahillik bile övünülecek bir şey sanılmaya başlandı. Ülke içine kapandı, kötülüğü besleyen televizyon içerikleri bile aşırı uyduruk oldu. Amaç nedir? Bütün Türkiye' yi eğitim yoksulu, bencil ve empati kuramayan koca bir kasabaya dönüştürmek mi?  

Atatürk' ün çocuklara ve gençlere gereken önemin verilmesi konusunda bir sürü öğüdü var. Geçtiğimiz gün 17 yaşındaki çocuğun yaptığı hareket nasıl bir gelecek yetiştirdiğimizin üzücü bir sonucu oldu. Bu hepimizin sorumluluğunda olan bir durumun sonucu. Nerede yanlış yapıyoruz? Nasıl eğitemeyip yetiştiremiyoruz çocuklarımızı?  

Dünyanın En Tuhaf Mahluku  

Akrep gibisin kardeşim, 

korkak bir karanlık içindesin akrep gibi. 

Serçe gibisin kardeşim, 

serçenin telaşı içindesin. 

Midye gibisin kardeşim, 

midye gibi kapalı, rahat. 

Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim. 

Bir değil, beş değil, yüz milyonlarlasın maalesef. Koyun gibisin kardeşim, 

gocuklu celep kaldırınca sopasını sürüye katılıverirsin hemen ve âdeta mağrur, koşarsın salhaneye. 

Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani, hani şu derya içre olup deryayı bilmiyen balıktan da tuhaf. Ve bu dünyada, bu zulüm senin sayende. Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak kabahat senin,  

- demeğe de dilim varmıyor ama -  

kabahatin çoğu senin, canım kardeşim!"  

Nazım Hikmet 

İyi haftalar.