Bahçeli evleri, bir birinden ayıran, çitlere sarılmış yaz bitkileri; asmalar, begonviller,
güller... güzle birlikte tüm yapraklarını döktüklerinden yakın komşular birlerini daha da
bir görür oldu. İnsanlar, meğer aylardır bahçelerinde yan yana işleyip dururlarmış da
haberleri yok...
Sonra, okuldan eve, evden işe uzayıp giden yaya yollarının kenarlarında, müteahhitlere
direnen boş arsaların tenha kuytularında, tüm yapraklarını dibine dökmüş, sonunda bir
deri bir kemik kalmış dut ağaçları, incir ağaçları... Artmış dağınıklığı ile günü birlik dekore
edilmiş küçük film platoları gibiler.
Bu binaları oldum olası sevmem. Kimin fikriydi bu rezalet kutular diye yakınmam
sonunda öylesine klişeleşti ki, çevremdekiler söyleyince umursamaz, demeyince şaşırır
oldular. İşte bu rezalet binalara karşıcı, kimse bilmese de kendi başlarına meydan okur
gibiler bu bizim küçük film platoları. Griliğin yanında nasılda sararıp kızarıyorlar, tıpkı
kınalı gerdan kuşunun gerdanının kar yağınca daha çok belirginleşmesi gibi. Önceden
ben o küçük kuşlara: kınalarını göstermek için kar üstünde zıplayıp duruyorlar derdim.
Bir de şu son bahar meyvelerinden muşmula... zeytinlikler8n içinde mutlaka bir tane
olurdu. O yıl zeytinler iyi meyve verip dallarını şerham şerham yüklemişlerse, az nüfuslu
çekirdek ailelerin kendi başlarına hasat etmeleri gerekmişse tarlalarını hasat haftalarca
sürerdi. Bu yüzden zeytin bitiminde ancak olgunlaşırdı muşmulalar. Çocukluğumun
meyvesi... Bayılırdım muşmulaya. Hangilerinin iyisi nerelerde olur, tekmil bilirdim.
Gene bilirim bilmesine. Zorlasam kendimi mevsimin kokusundan hangi meyvelerin ne
zaman olgunlaştığını da bilirim. Gidip görmediğim Pazar yerleri tezgahlarının renklerini
de...
Tenha son bahar kuytularında hüzün de artar yalnızlıkta. Ne menem mevsimse artık.
Tüm kederlenmelere bahane olmuş. Son baharın suçu değil bizim kederlenesimiz
varmış. Yoksa güzün eşsiz paleti şahanedir. Sabah akşam, baş rol olduğumuz bir filmde,
bir silüet gibi uzaklaşıp gideriz de bir kart postalın içinden haberimiz olmaz. Farkında
olmak umuduyla. Bir dahaki son bahara görüşmek üzere...
